- тойынғыш
- сын. Тойына алатын, тойына білетін. Мен білгенде есігінен малы т о й ы н ғ ы ш үй болады (К.Мұқажанұлы, Ортеке, 136).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
тойынғыш
Смотреть что такое "тойынғыш" в других словарях:
тойын болу — (Гур., Маңғ.) жердің от болуы. Жері т о й ы н б о л ы п қалыпты (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тойын жер — (Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта) сазды жер. Т о й ы н ж е р д е мәшінді ақырын жүргіз, жол тайғақ екен (Түрікм., Тахта). [Түрікменше тоюн (Туркм. рус. сл., 1940)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қосу — ет. этногр. Ас не той жасағанда, немесе үйлену тойын жасаған үйге ақшалай не малдай, мүліктей жәрдем беру … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жанығу — (Қ орда: Арал, Қарм., Сыр.; Гур.: Маңғ., Тең.; Ақт., Қараб.; Орал: Чап., Жымп.; Рес., Орын.) асығу, жанталасу, асып сасу. Ж а н ы ғ ы п сөйлейді екенсің өзің Қ орда., Арал). Жаныққан адам. Ж а н ы қ т ы р м а й отыр (Гур., Маңғ.). Несіне ж а н ы… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
нақыра — (Қарақ.) үлкен, ұзын сырнай. Н а қ ы р а тартқызып 30 күн ойын, 40 күн тойын жасады (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ысырма — Қ орда., Арал) ұзарту, қысқарту үшін айылбасқа тағылған қайыс. Ат жақсы тойынған екен, тартпаның ы с ы р м а с ы н біраз босатып қой Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дағұр — … Жыл сайын көктемде мал баққан қалмақ, сібе, солаң, дүнген, д а ғ ұ р, манғол, торғауыт атаулы төл өргізу тойын, яғни мал басының көбейген қуанышын мейрам ғып өткізеді (К. Сегізбаев, Бел асқан, 211) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
салым — берді. Той жасап, елге салым ойынын ойнатты. Тоғыз күн ойын, тоғыз күн тойын өткізіп, ұлан асыр жиын жасапты, с а л ы м б е р і п т і, көңіл көтеріпті (Д.Досжанов, Жолбарыс, 385) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
саршылап — үст. жерг. Әрең, ұзақ, біртіндеп. Кәрілігінен с а р ш ы л а п тойынған бұзаулы сиырдың аяғын мұрнағы күні ат теуіп мертіктірген болатын (Қ.Мұқажанұлы, Ортеке, 144) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сібе — зат. Шыңжаңда тұратын маньчжур тектес халық. Қазақтан басқа қырғыз, ұйғыр, татар, ханзу, дүнген, с і б е, мұңғыл ұлттарының ақынды білетіндері де келіп көңіл білдіреді (Т.Мәмесейіт, Таңжарық, 2, 419). Жыл сайын көктемде мал баққан қалмақ, с і б е … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
